Korte Biografie
Vrijheid
Toen ik 17 was ging ik naar de PABO. Ik was er absoluut van overtuigd dat ik op die manier de wereld kon veranderen. Ik had een gevoel van vrijheid en het gevoel dat alles mogelijk zou moeten zijn. Dat paste goed bij de tijdsgeest van de afbraak van de verzuiling. Voor de hokjesgeest was geen plek meer, want iedereen was een individu met alle mogelijkheden die daarbij horen.
Door voor de PABO te kiezen zou ik bij kunnen dragen aan een betere maatschappij. Nu ben ik al 40 jaar leerkracht . Ik kan niet zeggen dat de maatschappij in een bepaalde richting veranderd is door mijn optreden als meester. Wel kan ik van individuele mensen zegen dat ze waarschijnlijk ten gunste zijn veranderd. Als mijn oud-leerlingen met plezier terugkijken op hun basisschooltijd, dan weet ik dat ik daaraan heb bijgedragen.
’t Palet
Ik geef les op basisschool ’t Palet in de Schilderswijk. Dat doe ik alweer bijna 40 jaar met veel plezier. Ik heb meer dan 35 jaar voor de klas gestaan en ben nu remedial teacher. Kinderen die uit het buitenland naar Nederland zijn gekomen help ik met het leren van de Nederlandse taal. Eigenlijk doen alle kinderen die ik voor mij krijg goed hun best en zij vinden het leuk om Nederlands te leren. Er zijn veel kinderen die ik op die manier begeleid. Klik hier om een kijkje te nemen op de site van ’t Palet.
Veranderingen in de Schilderswijk
In de jaren dat ik les heb gegeven is er veel veranderd in de Schilderswijk. In het begin, in 1978 was de Schilderswijk een krottenwijk, met veel leegstaande, half gesloopte en dichtgetimmerde huizen.
De helft van de school bestond destijds uit autochtone Schilderswijkers en de andere helft bestond uit met name Hindoestanen. Later kwamen daar Turken, Marokkanen bij en daarna kwamen er ook andere nationaliteiten bij. Er kwamen in die tijd maandelijks één of twee kinderen bij uit Marokko of Turkije. In die tijd was de begeleiding die leerlingen kregen om de Nederlandse taal te leren (iets waar ik bij mijn baan als remedial teacher veel mee bezig ben) nog niet zo goed als nu. De klassen waren groot en daarin zat een groot aantal kinderen die geen woord Nederlands sprak. Dat was een uitdaging voor ons als meesters en juffen. Nu is dat gelukkig allemaal beter geregeld.
Musicals
Ik heb lesgegeven aan groep 5 en ben nu remedial teacher. Maar de groep die ik het langst heb gehad is groep 8. Ik heb hele leuke herinneringen aan het zijn van meester in groep 8 overgehouden. De eindkampen waren altijd een feest en daar heb ik ook vaak aan meegeschreven en aan meegedacht.
En daarnaast heb ik jarenlang de eindmusical van groep 8 geschreven. Sprookjes, de Egyptische oudheid en allerlei andere thema’s heb ik erin verwerkt. Mijn musicals zijn zelfs opgevoerd op andere basisscholen. Ik denk dat er veel groepen 8 zijn die interesse zouden kunnen hebben in mijn musicals. Maar ik kan mij ook voorstellen dat er theater- en musicalgroepen kunnen zijn die mijn musicals zouden willen opvoeren. Dat is één van de redenen dat ik deze site heb opgezet. Ik hou erg van schrijven en schrijf ook weleens een stukje voor het Onderwijsblad. Ook vind ik het leuk om een blog te schrijven en misschien een musical om te zetten in gewone kinderboeken, of op enigerlei andere wijze een sprookje te schrijven.
Documentaire “Meester Ben”
Maar het allerbelangrijkste van mijn werk is nog steeds kinderen iets te leren op basisschool ’t Palet. Met veel plezier heb ik dan ook meegewerkt aan de documentaire “Meester Ben” van Vuk Janic, die de kijkers een idee geeft hoe het is om les te geven op een zogenaamde “zwarte school”. In deze documentaire werden ik en mijn klas op ‘t Palet een jaar lang gevolgd. We staan er precies zo op zoals we zijn. Het was heel bijzonder om mee te maken en de samenwerking met Vuk was prettig. Lees hier en hier meer over documentaire- en filmmaker Vuk Janic. Bekijk de film “Meester Ben” hier.
Oase
De kinderen groeien bij ons op school op als in een oase. De kinderen die op deze school hebben gezeten hebeben een heel sterke basis ontwikkeld; ze hebben geleerd om autonoom te zijn. Dat is het belangrijkste dat ik de kinderen mee wil geven.